نقد رسانه

 خاطرات خوش زابل را به مقصد زاهدان ترک کردم.

پرواز برگشت من ساعت ۱۳:۳۰ بود وبرنامه ام را به نحوی تنظیم کرده بودم که قبل از ظهر سری به مرکز

 زاهدان بزنم.

درجریان داوری  هفدهمین جشنواره تولیدات رادیویی مراکز استانها سطح رشد اعجاب آور برنامه های

 این مرکز نسبت به مراکز دیگر استانها کاملا مشهود بود ومن میخواستم از این فرصت استفاده کرده واز

 نزدیک با مدیر رادیوی این مرکز آشنا شوم ورمز موفقیتشان را بیابم...

اما حضور گرم دانشجویان شرکت کننده در کارگاه وشوقشان به یادگیری چنان بود که خستگی ودلتنگی

 را فراموش کردم.کارگاه کامپیوتر دانشگاه زابل بسیار مجهز وبرای کار عالی بود.

روزجمعه ساعت ۱۴ پس از صرف ناهار با دوتن از اعضای بسیج دانشگاه زابل برای دیدن از چاه نیمه

   عازم پارک تفریحی دانشگاه زابل که شاید تنها تفرجگاه خانوادگی منطقه باشد رفتیم.

در اطراف زابل منابع ذخیره آبی شبیه به سد وجود دارد که به همت دانشگاه زابل یکی از این  چاه نیمه

ها با درختکاری وفضا سازی و همچنین احداث یک باغ وحش به محل مناسبی برای تفریح آخرهفته مردم

این شهر تبدیل شده است .

صبح جمعه ۲۷آذر اولین روز ماه محرم سال ۱۴۳۱ هجری قمری بود پس ازنماز وصبحانه مختصر دوش

گرفتم وبه سمت دانشگاه حرکت کردم .

هوادر نزدیکی زمستان بهاری بود .احساس خوبی داشتم. کوچه وخیابان خلوت بود .با خودم میگفتم

احتمالا امروز خیلی کلاس ریزش خواهدداشت.چون روز جمعه است ودانشجویان مشغول استراحت

 کلاس ماهم که نه اجباری است ونه نمره ای دارد...

اگرچه خیلی خسته بودم اما از اظهار لطف بچه ها واز اینکه مطالب برایشان جالب بود خوشحال بودم.

به خوابگاه رفتم .دو نفرهم اطاقی روحانی من نمازشان را خوانده بودندوداشتندبرای سخنرانی ومراسمی

 که قراربود به مناسبت شب اول ماه محرم درنمازخانه دانشگاه زابل برپا کنند آماده می شدند.با آمدن من

 سر صحبت باز شد و با هم بیشتر آشنا شدیم خیلی زود حرفهایمان به مسایل روز رسید .از اوضاع تهران

 میپرسیدندواز مسایل بعد از انتخابات ومن به شوخی گفتم :حاج آقا من زن وبچه دارم ...

وقتی وارد آمفی تاتر دانشگاه شدم تعجب کردم .سالن تقریبا پر بود.

قبلا" در نشستهای علمی آموزشی رادیو درتهران و در همایش سراسری گویندگان و گزارشگران برای

 جمعیتی بیش از اینها یعنی حدودا"سیصدتاچهارصدنفر هم طرح مباحث علمی کرده بودم اما طراحی من

برای یک کار کارگاهی روزنامه نگاری برای حداکثر ۵۰ نفر انجام شده بود واین تعداد دانشجوی حاضر در

سالن لزوم تغییر برخی از طراحی های قبلی وسازماندهی سریع ذهنی رابه من متذکر میشد.

خوابگاه اساتید دانشگاه زابل مکانات محدودی داشت اما بچه های بسج دانشجویی که میزبان من بودند

 تلاش زیادی برای راحتی مهمانشان میکردند. همین که دراطاق مستقر شدم صدای اذان ظهر بلند شد

 تعجب کردم ساعت حدود۱۱:۲۰ دقیقه بود .

همه چیز خیلی زود اتفاق افتاد.

یک هفته بعد از تلفن معاون  آموزش دانشکده خبر -مبنی بر دعوت دانشگاه زابل از یکی از مدرسان دانشکده خبر

 برای تشکیل یک کارگاه خبرنگاری برای دانشجویان این دانشگاه  و نظرلطف ایشان برای انتخاب من برای این

کارگاه -بلیط سفر به زابل به دستم رسید.

تاکنون به سیستان وبلوچستان نرفته بودم به همین دلیل علی رغم برنامه های فشرده کاری برنامه هایم را طوری

 تنظیم کردم که در آخر هفته به زابل بروم.