سال ۱۳۹۲ برای من خوش یمن بود.
واپسین ساعتهای سال۱۳۹۱ رادرجوار ائمه معصومین درکاظمین وسامرا به سربرده و مهمان خوان پرتنعم
ایشان بودم.اولین روزهای سال ۱۳۹۲ را هم برسر سفره احمدابن موسی شاهچراغ(ع)مهمان
شدم .ماند آرزوی دیرینمان که علی ابن موسی الرضا هم ما را بطلبد...به قول معروف سالی که نکوست
از بهارش پیداست .
اما در تلویزیون سال نو بدون هیچ تغییر محسوسی نسبت به سالهای قبل آغاز شد.سوژه های تکراری
شخصیتهای تکراری وبرنامه هائی که بدون فیلمهای سینمائی وکلاه قرمزی جاذبه ای برای بیننده ایجاد
نمی کرد. راستش را بخواهیدگر چه بهار آمده است اما هنوز حس نقدنویسیم گل نکرده است وگرنه
ماجرای برنامه های تحویل سال شبکه های داخلی وشبکه های فارسی زبان ماهواره ای آنقدر حرف
وحدیث دارد که مثنوی هفتاد من کاغذ شود.
همینقدر بگویم که تلویزیون اگر بخواهد دررقابت با رقبای ماهواره ایش موفق شود باید طرحی نو دراندازد.
فعلاً نوروزتان پیروز ودلهایتان سرشار از امید وطراوت باد.
علیرضا دباغ