بعضی کارها فقط از بزرگان برمی آید و بس .
نشنیده اید که می گویند بخشش از بزرگتر است؟
فقط آدمهای با ظرفیت هستند که وقتی گناهکاری می گوید ببخشید فوراً می بخشند.
تازه وقتی بزرگتران راهم شفیع خودشان می کنند که :((حالا ایشان گفت ببخشیدشما هم به طور
مشروط بگذارید برود سرکارش ))دیگر بخشش واجب می شود.
از اول هم معلوم بود ظرفیت اهل فرهنگ وسیاست از ظرفیت اهل ورزش بیشتر است و بزرگانشان بزرگتر.
دربرابر این ظرفیت بزرگ، گناه هرچند بزرگ باشد باز هم کوچک است.
مثلاً وقتی رئیس اقتصادیون می گوید ببخشید ؛بزرگان می بخشند .
اما مسئله شیث و نصرتی چیز دیگری است که اصلاً بزرگان نباید در آن وارد شوند چه برسد به بخشش.
بزرگان برای کارهای بزرگ ساخته شده اند برای همین هم هست که در کارهای کوچک انگشت نما وارد
نمی شوند. اصلاً کوچکها هرچقدر هم بگویند ببخشید بزرگان نمی شنوند.
دراین وقتهاست که معنی فرمایش بزرگان مصداق پیدا می کندکه:
آن ممه را لولو برد .
مگر شهر هرت است انگشت هرجا که دلتان خواست بکنید بعد هم بگوئید ببخشید!
وظیفه رسانه ها هم معلوم است .
از ۲۰:۳۰ گرفته تا نود و حتی این یاهوی کافر کوفتی ...
اصلاً رسانه ها غلط میکنند خیلی کارها بکنند !
آنها فقط باید ببینند انگشت به کدام سو می رود آن را سوژه کنند تا درس عبرتی شود برای همه انگشت
نماها و ریشه همه مفاسد قطع شود.
اصلاً حساب کرده اید بنا به حکم سردار رویانیان نرخ این انگشتهای نابجا به قرار هر انگشت پانصد میلیون
تومان است که اگر در عدد۶۰۰۰۰جمع شود می شود به عبارتی ۳۰۰۰میلیارد تومان .
باهمین حساب سرانگشتی می فهمیم که اگر از همان اول جلوی حرکات نابجای انگشتها گرفته شود از
انحرافات بزرگ مثل اختلاس و جرایم دیگر جلو گیری می شود .
واین است انتظار افکار عمومی از رسانه های جمعی اعم از مکتوب و غیر مکتوب .
علیرضا دباغ